In 2018 werd de toen 60-jarige Jan tijdens een wintersportvakantie in Oostenrijk van achter aangeskied. Hij belandde met een gebroken schouderblad, gebroken ribben maar vooral hersenletsel in het ziekenhuis. Daar bleef hij 10 dagen. Nadat hij was hersteld van zijn fysieke letsel, kwam Jan thuis. Daar liep hij helaas vast in zijn herstel.
“Toen ik nog zelfstandig ondernemer was, werkte ik vaak 60-70 uur per week. Ik kon heel snel schakelen en wel 100 dingen tegelijk doen. Na mijn hersenletsel stopte ik met werken. Het ging niet meer. Eerst moest ik natuurlijk fysiek herstellen van mijn schouder en ribben. Maar ik kon ook geen dingen meer onthouden. En ik kon niet meer zo snel schakelen. Mijn concentratie was niet goed en de vermoeidheid was heel erg, vooral in het begin. Soms was ik al moe als ik ‘s ochtends opstond en dan moest de dag nog beginnen.”
Jan kwam in contact met de behandellocatie van InteraktContour in Zwolle en ging aan de slag met het behandelprogramma Hersenz.
“Dat traject heeft ontzettend veel voor mij betekend. Vanaf dag 1 heb ik daar het gevoel gehad dat niets moet en alles mag, maar ook dat je er nog gewoon toe doet. Want op het moment dat je uit het arbeidsproces gaat, voelt het al snel alsof je er niet meer bij hoort. Bij Hersenz kom je in een groep met lotgenoten. Iedereen is hetzelfde en worstelt met dezelfde dingen.
Het is heel lastig als je dat alleen moet doen. En je omgeving wil wel helpen, maar begrijpt het toch niet echt. Dus die herkenning en erkenning die ik daar ervoer, dat was heel fijn.”
“Praktisch gezien liep ik vooral tegen de vermoeidheid aan. Hersenz heeft mij geleerd hoe ik mijn energie goed kan verdelen op een dag. Je leert in te schatten wat wel en niet gaat, en dat je soms beter iets niet kunt doen.”
“Het cognitieve aspect – de theorie - en het psychomotorische aspect zijn heel goed op elkaar afgestemd in deze behandeling. Je krijgt bijvoorbeeld in de groep ‘s ochtends nieuwe kennis en in de middag pas je die meteen toe.”
“Het is absoluut goed om dit traject te volgen. Het fysieke deel van het letsel wordt vaak goed behandeld, maar het cognitieve gedeelte wordt vaak vergeten. Er zijn mensen die 10 jaar geleden een infarct hebben gehad en nu pas bij Hersenz komen. Maar juist dat cognitieve stuk verbeteren voegt zóveel toe aan de kwaliteit van je leven.”
"Aanvaard je letsel, omarm het, dan kun je verder. En dan zul je zien dat er nog zo veel mogelijk is.”
Aan de slag als ervaringsdeskundige
Zijn neuropsycholoog vroeg Jan tijdens zijn eigen behandeling of ervaringsdeskundige worden niet iets voor hem was. Dat wilde Jan wel, dus toen hij zelf helemaal klaar was, volgde hij de training.
Inmiddels werkt Jan 3 dagdelen in de week als ervaringsdeskundige op behandellocatie Zwolle. 2 dagdelen in de week ondersteunt hij de cognitief behandelaar en 1 dagdeel in de week helpt hij bij psychomotorische therapie.
“Dat ik ervaringsdeskundige mag zijn bij Hersenz is een cadeautje. Het geeft me een weekritme en een stukje daginvulling, maar vooral veel voldoening dat ik anderen kan helpen. Ik zie heel goed waar mensen tegenaan lopen omdat ik het herken. En als ervaringsdeskundige kan ik ook mensen confronteren. Van mij nemen cliënten dingen aan, want ik kan het weten; ik heb zelf hersenletsel.”
“Als ik mijn leven over zou moeten doen, zou ik psychomotorisch therapeut willen worden. Als je ziet wat dat met zo’n groep doet, dat is gewoon geweldig. Dat mensen opeens inzicht krijgen in hoe ze bijvoorbeeld anders kunnen lopen, anders zitten, anders bewegen. Het helpt hen echt en je ziet mensen hele mooie stappen maken. Ik loop dan met zo’n groep mee en ik vind het echt fantastisch dat ik die mensen kan helpen.”
Het traject met Hersenz heeft Jan zoveel gebracht, dat hij een tattoo heeft laten zetten in de stijl van de themalijnen van InteraktContour.
“Mijn tattoo staat voor hersenletsel, ziekenhuis, groepstherapie, terug naar huis en daar je draai vinden. Ik zeg ermee dat ik mijn letsel heb omarmd en dat ik weer verder kan. Dat is ook wat ik cliënten mee wil geven in de behandeling: je moet het aanvaarden, want het is zoals het is. Het vechten tegen de gevolgen van je letsel kost je heel veel energie en levert je helemaal niks op. Ik heb er zelf ook 6 jaar over gedaan om dit te bereiken. Aanvaard je letsel, omarm het, dan kun je verder. En dan zul je zien dat er nog zo veel mogelijk is.”